خورشيد هنوز وسط آسمان نرسيده بود، صداي همهمه در صحن حياط لحظه به لحظه

بيشتر مي شد. خورشيد نورش را مستقيم روي سر کساني که آنجا بودند، مي پاشيد و

بوي خاک آب خورده، همراه با بوي کاهگل را در هوا مي پراکند. گروهي ايستاده و چند

نفري که خسته شده بودند، کنار ديوار توي حياط نشسته بودند و با هم پچ پچ مي کردند:
.

.

.

....